Al varend zien we de zon langzaam opkomen. Op een zaterdag in oktober ben ik een van de gelukkigen die voet aan wal mag zetten op het Waddeneiland Rottumeroog. Voor mij een nieuw Waddeneiland om te ontdekken, een onbewoonde nog wel. In tegenstelling tot Rottumerplaat, waar vogelwachters aanwezig zijn, is hier niemand. Alleen de natuur, het selecte groepje bezoekers en verder leegte. De ultieme excursie voor liefhebbers van de Wadden – een expeditie naar Rottumeroog.
Ooit bewoond, maar inmiddels helemaal verlaten. In de twaalfde eeuw lag er een dorp op Rottumeroog. In al die jaren werd het eiland meerdere keren verkocht en voor verschillende doeleinden gebruikt tot het in 1731 weer verkocht werd aan de provincie Groningen. In de 19e eeuw brak op het eiland het tijdperk van voogden aan. Bekende families waren van Dijk en Toxopeus die jarenlang het lot van Rottumeroog in handen hadden. Deze families zorgden voor de bescherming van water en wind. Helmgras en drie meter hoge duinen werden geplaatst om Rottumeroog en de inwoners te beschermen. In 1965 ging de laatste voogd, Jan Toxopeus met pensioen. En sinds de jaren ’90 heeft het eiland vrij spel en is er geen bemoeienis van de vaste wal.
In de zomermaanden zijn er op het eiland twee vogelwachters die toezicht houden en de flora en fauna monitoren. Verder is het eiland onbewoond en de ultieme plek voor vogels en fauna.
De enige manier om Rottumeroog te bezoeken is met een excursie van Staatsbosbeheer. De excursies zijn afhankelijk van de getijden, want om aan land te komen moeten we een stukje wadlopen. Misschien is het meer een expeditie dan een excursie, want de gehele dag duurt ongeveer veertien uur en je dient een goede conditie te hebben. Onder begeleiding van gidsen van Staatsbosbeheer wordt de tocht gemaakt.
In het donker varen we om zes uur de haven van Lauwersoog uit. Een lange tocht staat voor de boeg, pas na een aantal uren varen komen de contouren van de twee Rottum’s in beeld. Het varen voelt alsof we continu heen en weer varen en dezelfde route nemen. Niets is minder waar blijkt, af en toe is de waterstand zo laag dat we alleen gebruik kunnen maken van de geulen. Tegen elf uur is het wachten geblazen tot het water bij de bushalte van Rottumeroog zakt. Zeehonden hebben we inmiddels in grote aantallen al gespot op de zandbanken rondom de eilanden. Een koppeltje blijft nog wachten op de plek waar wij straks gaan aanmeren.
Rond twaalf uur mogen we dan eindelijk aan land. De boot wordt richting de zeebank gevaren en via een trap stappen we het water in, nog niet wetende hoe nat we worden bij die eerste stap. Het valt gelukkig mee en ik sta tot mijn knieën in het water. Met de wadloopschoenen aan overbruggen we het wadloopgedeelte tot de volgende bushalte op het eiland. Hier kunnen de schoenen gewisseld worden en de andere opdrogen. Kort krijgen we hier een introductie over het eiland van gids Mark. Hij heeft geluk en slaapt komende nacht in de ‘yurt’ die op het eiland staat en voor vogelwachters gebruikt worden. De volgende dag is er nog een excursie en hij vangt de groep op het eiland op.
We maken een ronde over het eiland. Zien verschillende vogels voorbij vliegen en horen ondertussen de verhalen over Rottumeroog. De mensen hebben hier sinds 1991 geen invloed meer op het landschap. De ene kant van het eiland verdwijnt langzaam, maar aan de andere kant groeit het weer. Verplaatsen doet Rottumeroog zich richting de Eems (Duitsland). Hoe het verder gaat verlopen, is nog afwachten. De ronde over het eiland van ongeveer tien kilometer brengt ons over het strand, de duinen, de kwelders en op het uiterste oostelijke puntje zien we een zeearend genieten van zijn maaltijd. Ultiem genieten van een onbekend eiland.
Ruim 2,5 uur brengen we door op het eiland voordat we de wadloopschoenen weer aantrekken. Er wacht nog een wandeling van ongeveer een half uur terug naar de boot. Grotendeels over zand, pas bij de boot stappen we in het water. Hoewel we verwachten nog even te blijven liggen tot het water hoog genoeg is, kunnen we verrassend genoeg vrij snel vertrekken richting Lauwersoog. Onderweg verwacht de kapitein nog wel enkele plekken waar het water laag is en dat blijkt. Af en toe raken we de bodem en een enkele keer liggen we echt stil. Ondertussen ben ik gewapend met verrekijker en camera buiten gaan zitten. Even genieten van de rust en ondertussen vogels en zeehonden kijken. Af en toe komt er iemand naast mij zitten en raken we in gesprek over de liefde voor de Wadden, die overeenkomst hebben we natuurlijk allemaal.
Rond een uurtje of vijf/zes wordt het te fris om buiten te zitten en duiken we allemaal naar binnen, de leuke gesprekken gaan hier gewoon verder en het is gezellig om hier met zijn allen te zitten. Toch mooi om te ervaren dat je soms met vreemden een hele goede klik hebt. Met etenstijd wordt de stamppot aangerukt en iedereen kan wat drinken pakken (drinken niet inclusief). De tocht, het eiland, de natuur, de rust, de leuke gesprekken met anderen, voor mij was het een topdag. Wel een hele lange, want pas tegen half negen varen we in het donker de haven van Lauwersoog weer in.
Je gaat met een klein schip naar Rottumeroog, over de reis doe je ongeveer 3-4 uur. Soms moet er gewacht worden tot het tij hoog genoeg is om te varen. Bij Rottumeroog ga je van boord en ga je wadlopend naar het eiland. Dit duurt ongeveer 30-45 minuten en is vrij zwaar. Op het eiland word je rondgeleid door een gids en na afloop trek je de wadloopschoenen weer aan naar de boot. De expeditie wordt gezien als zwaar door de lengte en de weersomstandigheden. Een goede conditie is vereist.
Meer lezen over de Waddeneilanden?
Your Travel Guide wil je inspireren om te onthaasten in het leven, om langzamer te reizen, een andere manier van reizen toe te passen en bijzondere ervaringen op te doen. Om slow travel toe te passen in je reizen. Mijn liefde voor lijstjes komt terug in dingen die je kunt doen op bestemmingen, niet dingen die je moet afstrepen.
Veel liefs, Marjolein
Buy me a coffee
Buy me nowSamenwerken? Leuk!
Bekijk de mogelijkheden