Een van de plekken waar ik direct tot rust kom zijn de bergen. Niet is fijner dan actief zijn in de bergen, in een landschap dat continu anders is en waar je continu adembenemende vergezichten hebt. Precies dat wat ik aantrof tijdens een bezoek in Garmisch-Partenkirchen. Een van de meest zuidelijke regio’s van Duitsland waar je de hoogste berg van Duitsland vindt, helderblauwe meren en canyons. Waar je heerlijk actief kunt zijn en kunt genieten van al het moois dat de natuur te bieden heeft.
De Top of Germany wordt de Zugspitze ook wel genoemd, de huisberg van Duitsland en het hoogste punt van het land. Met 2962 meter sta je op de hoogste berg van Duitsland en kun je mijlenver kijken. Overigens niet alleen naar Duitsland, ook buurland Oostenrijk is te zien vanaf de berg. Of eigenlijk loopt de landsgrens praktisch over de berg en kun je ook wandelend naar Oostenrijk.
Bij de Eibsee vertrekt de kabelbaan naar boven. Schrik niet van de prijs, want deze is vrij fors (72 euro, juli 2024). Het ritje naar boven brengt je alvast in de juist stemming. Alleen maar mooie vergezichten onderweg en ook de contouren van de Eibsee worden steeds duidelijker wanneer we stijgen. Hoewel het beneden ruim 25 graden is, tikt de temperatuur op de berg slechts 12 graden aan. Koud is het overigens niet door het zonnetje.
We maken een rondje langs de verschillende uitzichten op het platform. Ik kijk met enige angst naar het laatste stukje klimmen voor de officiele top van de berg. Hier wandel je namelijk via kabels omhoog, zonder vast te zitten en redelijk steil. Ik waag een poging, maar besluit dan toch verstandig te zijn en terug te gaan. Niemand komt mij helpen als ik echt niet meer terug durf en anderen tot last zijn in de bergen is nooit een goed idee.
Oostenrijk tikken wel nog even aan en dan pakken we Gletscherbahn aan de achterkant van de berg. Op een zomerse dag in de sneeuw staan blijft altijd een onwerkelijk gevoel. Ik pak nog een kleine slee en glij de berg nog even af. We bekijken de gletsjer van een afstand, genieten van de zon op het terras en nemen dan de trein via Riffelriss naar beneden. In een tunnel leggen we de afstand af richting de Eibsee.
Blauwe meren, ze doen je vaak denken aan Canada, Italië of Zwitserland. Maar ook Duitsland heeft ze. Zo zag ik eerder als de Konigsee in Berchtesgaden Nationaal Park en kan de Eibsee in Garmisch- Partenkirchen ook aan dit lijstje met prachtige blauwe meren toegevoegd worden.
Op een warme dag is het parkeerterrein bomvol. De Eibsee is de perfecte escape om af te koelen of het water op te gaan. Gelukkig is het meer groot en wandel je langzaam de drukte uit. We kiezen voor een rondje wandelen in plaats van een verkoeling. Het totale rondje om het meer is 7,5 kilometer, perfect om te wandelen. De thermometer tikt inmiddels 30 graden aan. We lopen grotendeels onder een bladerdek, maar af en toe brandt de zon genadig.
We zien de Eibsee vanuit verschillende hoeken voorbij komen. De ene keer met de Zugspitse op de achtergrond, de andere keer met andere bergtoppen. De reden waarom we het rondje om het meer maken. Vooral wanneer we in de verste hoek zijn van de Eibsee is het genieten geblazen. Het uitzicht van de groen, blauwe kleuren van de Eibsee met op de achtergrond de Zugspitse is adembenemend.
Eenmaal terug bij de parkeerplaats, ga ik nog even met mijn voeten afkoelen in het water. Ik snap wel waarom iedereen op een warme dag hier vertoeft of actief is op het water. In dit deel vind je overigens een aantal faciliteiten om te eten en drinken.
Misschien wel geschikter om te wandelen dan bij de Zugspitze, de Alpspitze. Natuurlijk kun je er voor kiezen om wandelen omhoog te gaan, maar er ook voor kiezen om de kabelbaan te nemen zoals wij deden. De Alpspitzbahn brengt je in ongeveer 15 minuten bij de Osterkelderkopf, vanwaar je de Alpspitze het beste kunt bekijken. Overigens een prachtig ritje omhoog want je gaat over na een reeks bergtoppen over een dal voordat je bij de bergwand omhoog gaat.
Eenmaal boven kun je, indien je je hoogtevrees onder controle hebt, de AlpspiX oplopen. Hier steken twee uitkijkpunten buiten de berg waardoor onder je niets anders dan leegte resteert. Rondom het restaurant zijn korte stukjes die je kunt bewandelen om de verschillende uitzichten te bewonderen.
Wil je iets meer uitdaging? Dan kun je ervoor kiezen om via de Natursteig Osterfelder af te dalen via de Hochalm naar de Kreuzeck (deze kun je ook bereiken via de kabelbaan vanaf de Osterfelder). Voor de route ben je ongeveer 1,5 uur kwijt. Bij beide plekken vind je een restaurant.
Vanaf de Kreuzeck kun je de kabelbaan naar beneden nemen of kiezen voor de Kandahar Hike. Hierbij heb je twee opties: de zwarte of rode route. De zwarte is 4,5 uur – 7 km en de rode 3,5 uur – 5,5 km.Je komt uit bij het treinstation van Kreuzeck /Alpspitzbahn.
De bekendste kloof in de buurt van Garmisch- Partenkirchen is de Partnachklamm. Het is even een stukje lopen vanaf de parkeerplaats of vanaf de bushalte voordat je bij de ingang van de kloof aankomt, overigens geen straf. Bij de ingang betaal je entreekosten (met de guestcard van je hotel krijg je korting), voordat je echt de kloof binnenwandelt.
Wanneer we door de toegangspoort wandelen zie ik direct de hoge rotswanden van de kloof opdoemen, toch merkwaardig dat je die 500 meter ervoor nog niet ziet. De Partnachklamm ontstond al in de Ice-Age en wordt al sinds 1912 door toeristen bezocht. De klamm behoort dan ook tot de top 100 bezienswaardigheden in Duitsland.
De regenjas wordt al snel aangedaan, niet omdat het regent, maar vanwege het water dat via de rotswanden naar beneden loopt. Ook merk je dat je tussen de rotswanden loopt waardoor het koeler is dan buiten de kloof. Paden langs het water worden afgewisseld met stukjes door grotten. Het water klettert hard tussen de rotswanden van de kloof door.
We passeren bruggen, genieten van de verschillende uitzichten onderweg en dwalen af en toe in het donker. Eenmaal aan het einde van de kloof besluiten we dezelfde route weer terug te nemen. Je kunt ervoor kiezen om via een rondwandeling weer bij de ingang uit te komen, maar wij gaan voor een bezoek aan een andere kloof.
Andere opties bij de Partnachklamm:
Iets buiten Garmisch-Partenkirchen vind je nog een kloof, de Höllentalklamm. Minder bekend, maar misschien wel mooier dan bovenstaande. Om de Höllentalklamm te bereiken dien je namelijk een uur te wandelen, redelijk bergopwaarts. Hierdoor is de klamm niet voor iedereen te bereiken.
Via een wandeling door de bossen waarbij we af en toe de uitloper van de klamm al passeren, lopen we in een uurtje naar de ingang. Het is warm, dus het klimmen is best pittig. Gelukkig komen we aan bij de berghut waar we kunnen genieten van Kaffee und Kuchen, al is het in dit geval limonade.
Ondertussen zien we mensen met natte jassen uit de kloof komen en we vragen ons af waarom. Het blijkt dat de regenbui van de dag ervoor nog merkbaar is, er zijn redelijk wat watervallen bij de rotswanden ontstaan. Gelukkig hebben we de regenjas ook mee. Na de Kaffee und Kuchen stop gaan we ervoor.
En inderdaad, de jas is geen overbodige luxe, we zien niet eens dat het op een gegeven moment echt begonnen is met regenen. Ook de paden liggen inmiddels vol met water, toch kijk ik mijn ogen uit in de kloof. Deze is indrukwekkender dan de Partnachklamm die we in de ochtend bezochten, het voelt rauwer, meer wildernis ondanks de aangelegde paden.
Af en toe lopen we onder een douchestraal door, zo hard komt het water langs de rotswanden naar beneden. Wanneer het begint te onweren besluiten we terug te keren en niet meer de wandeling vanaf de Höllentalklamm naar de Höllentalanger – Hütte – Huplfleitenjoch – Kreuzenhaus af te maken (deze wandeling is totaal 5-6 uur incl de wandeling naar de kloof en de kloof). Veiligheid gaat voorop in de bergen en we moeten ook nog een uur terug naar de bewoonde wereld.
Treinritten door een berglandschap, misschien wel het mooiste om te maken. Maar waarschijnlijk ook de vermoeiendste, althans ik heb altijd moeite om te blijven zitten en hang liever uit het raam naar buiten te kijken. Zo ook met de trein naar de Zugspitze. Zeker wanneer de eerste bergtoppen opduiken en even later de Eibsee aan onze rechterhand is het genieten geblazen.
De Bayerische Zugspitzbahn is een tandwiel trein die hoogte verschillen kan overbruggen. Hij vertrekt vanuit Garmisch-Partenkirchen, overigens niet bij het officiele station, maar een stukje erachter. Onderweg stopt hij op verschillende plekken, waaronder de Eibsee, voordat hij gaat klimmen naar het plateau van de Zugspitse. Het is de perfecte manier om deze bezienswaardigheden te bezoeken zonder auto.
Het is de makkelijkste uitvalsbasis voor het verkennen van de regio. Vanaf hier rijdt de trein door de regio en ook verschillende bussen vertrekken vanaf hier. Het dorp voelt aan als een echt bergdorp met overal bergsportwinkels. Daarnaast heb je tal van restaurants in Garmisch-Partenkirchen. Je hoeft het dorp niet meer uit in ieder geval.
Overigens is Garmisch-Partenkirchen ook favoriet als wintersportgebied in Duitsland.
Overnachten in Garmisch Partenkirchen: Hotel Vier Jahreszeiten – tegenover station en op loopafstand van alle restaurants
Restaurants in Garmisch Partenkirchen:
Your Travel Guide wil je inspireren om te onthaasten in het leven, om langzamer te reizen, een andere manier van reizen toe te passen en bijzondere ervaringen op te doen. Om slow travel toe te passen in je reizen. Mijn liefde voor lijstjes komt terug in dingen die je kunt doen op bestemmingen, niet dingen die je moet afstrepen.
Veel liefs, Marjolein
Buy me a coffee
Buy me nowSamenwerken? Leuk!
Bekijk de mogelijkheden